Από την Συμφωνία Ζυρίχης – Λονδίνου την οποία υπογράψαμε, δεν τιμήσαμε και δεν πιστέψαμε ; Από τα 13 σημεία, έπειτα από το διπλό παιχνίδι των Άγγλων και την αδυναμία μας να προσδιορίσουμε πιθανές συνέπειες ;
Από το Σχέδιο Ακρίτας και την ιδέα εξολόθρευσης των Τουρκοκυπρίων ;
Από τους βομβαρδισμούς των Τούρκων το 1964 και 1967 και την παράλληλη αδυναμία της Ελλάδας να αντιδράσει λόγω γενικότερης πολιτικής αστάθειας και στρατιωτικής αδυναμίας της, καθώς είχε ουσιαστικά καταντήσει υποχείριο της Αμερικής.
Την συνεπακόλουθη βλακώδη ή ηθελημμένα εγκληματική ανικανότητα μας να αντιληφθούμε πως η Ελλάς δεν θα μπορούσε να υπερασπίσει τις Θερμοπύλες ;
Από την επιστροφή του Γρίβα και την εξ'υπαιτιότητας του αποχώρηση της Ελληνικής Μεραρχίας ; Όταν ένα ανύπαρκτο στράτευμα χάνει τον στρατιωτικό της προστάτη, σε συνάρτηση με το γεγονός πως η Τουρκία θα μπορούσε να εισβάλει αν το θελήσει, ακόμη και μια επιφανειακή ανάλυση θα κατέληγε πως βρισκόμαστε εις κίνδυνον.
Από το << εφικτό και όχι το ευκταίον>> και την αντίθεση όμως της ρητορικής του Μακαρίου, ο οποίος ακόμη παράπεμπε στην Ένωση;
Την μη αποδοχή από τον Μακάριο της συμφωνίας του 1973 μεταξύ Κληρίδη και Ντενκτάς, ούτως ώστε να μην ξανακατηγορηθεί ως προδότης;
Την επιστροφή του Γρίβα και την προσπάθεια ανατροπής του Μακαρίου ;
Το πραξικόπημα, το οποίο απλούστατα δεν μπορεί να χαρακτηρισθεί,παρά μόνο ως η μέγιστη μωρία και ένα ακαδημαικό μάθημα του τι μπορεί να αποφέρει ο "πατριωτισμός" των ολίγων και η ανοχή των πολλών;
Η εισβολή και η δική μας συμβολή ("ΕΟΚΑ Β", πολιτικοί οι οποίοι κρύβονταν στα ράσα του Μακαρίου και δεν πρόσφεραν ουδέποτε οιανδήποτε εναλλακτική λύση);
Μια εθελοτυφλούσα ηγεσία η οποία δεν πίστευε πως μπορούσε να επισυμβεί το μοιραίο;
Και ακόμη περιμένουμε την Ελλάδα, την Σοβιετική Ένωση και τους αδέσμευτους να έλθουν να μας υπερασπιστούν.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου