Η Ψυχοσύνθεση του Κύπριου

Έχω σιχαθεί με τον αναιδή χαρακτήρα του Κύπριου, την νεόπλουτη και ανούσια του μωρολογία, την ανεντιμία χαρακτήρα, την προβολή της κάθε φιλανθρωπίας, την ατροφία της ψυχής, την αποδοχή της αδικίας, τα σαρδόνια χαμόγελα, την λειψανδρία χαρισματικότητας, την ιδιοτέλεια και την αυτοπροβολή των "έργων" τους ή των "κατορθωμάτων" τους, την υπεροψία μέτριων ανθρώπων και ακόμη πιο μέτριων μυαλών, την αλαζονεία πλούσιων ανθρώπων, την υποδούλεια φτωχών ανθρώπων, την ματαιοδοξία των δημόσιων φωτογραφήσεων, τα ψεύδη των πολιτικών και τα πλαυστά ψεύδη των μέσων μαζικής επικοινωνίας, την έλλειψη του διαφορετικού, την επικράτηση των πολλών εθνικιστικών και την απομόνωση των λίγων εθνιστών, την μοναξία της αλήθειας των ολίγων, τον έρωτα των ειδώλων του καθρέφτη τους, την αδυναμία ταπεινότητας, την ανικανότητα επανάστασης, την προσποιητή ταπεινότητα, την ευρύτερη καθυπόταξη στο χρήμα, την καθολική ειδωλολατρία εξουσίας, την παντελή έλλειψη συμπόνιας, την αποδοχή της ανηθικότητας.